Πρόσφατα στο θεραπευτήριο ήρθε ένα κορίτσι, με πόνους στην μέση αλλά και έναν επίμονο πόνο στην ρίζα του κόκκυγα. Θα χρησιμοποιήσω για αυτήν το όνομα Μαρία.
Το πρόβλημά της στην μέση ήταν χρόνιο. Αλλά λίγο πριν έρθει να με δει, ένα περιστατικό την είχε πληγώσει βαθειά. Η μία και μοναδική υπάλληλος της την παράτησε μέσα στα μέσα μίας ιδιαίτερα απαιτητικής περιόδου.
Η Μαρία είχε δικό της κομμωτήριο.
Η ορθοστασία την επιβάρυνε. Και όταν η υπάλληλός της την άφησε ξαφνικά δεν υπήρχε αντικαταστάτρια. Αποτέλεσμα ήταν η υγεία και οι πόνοι της να χειροτερεύσουν.
Αυτό που έκανε τα πράγματα χειρότερα ήταν το ότι με κάποιον τρόπο (που δεν μπορώ να αναφέρω εδώ), η υπάλληλος της, τής απέσπασε και ένα σημαντικό ποσό χρημάτων.
Η πελατεία της από την άλλη είχε τις απαιτήσεις της.
Μετά από κάποιο διάστημα η Μαρία αναγκάστηκε και έκλεισε την επιχείρησή της.
Όταν ήρθε σε εμένα, δεν κοιμόταν καθόλου καλά, είχε λύπη ανακατεμένη με θυμό και δεν μπορούσε να ξεπεράσει ειδικά την οικονομική “απάτη”. Αν και το κλείσιμο της επιχείρησης της ήταν σωτήριο για την μέση της.
Κατά την διάρκεια της θεραπείας ένιωθε έντονα την διεργασία στο σώμα της, αλλά ο πόνος έφευγε για να επιστρέψει την επόμενη ημέρα με την ίδια ένταση.
Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει όταν:
-Υπάρχει κάποιο βαθύτερο πρόβλημα υγείας που προχωρά αργά και αθέατα.
-“Το πρόγραμμα” του ανθρώπου δεν συμφωνεί με την θεραπεία. Ο άνθρωπος ασυνείδητα δεν θέλει να εγκαταλείψει τα πικρά του συναισθήματα.
Τα συναισθήματα, που ο άνθρωπος δεν καταφέρνει να διαχειριστεί, φθείρουν το yin του. Δηλαδή, την δομή του.
Εκείνη δυσκολευόταν να απαγκιστρωθεί από το συναίσθημα του φόβου και από την πεποίθηση ότι είναι μόνη και εκτεθειμένη.
Τώρα αντιμετώπιζε και τον φόβο του αγνώστου, μπροστά από τις νέες συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί στην ζωή της, με το κλείσιμο της επιχείρησης της.
Μου έλεγε και μου ξαναέλεγε μηχανικά “δεν ξέρω πώς να απαλλαχτώ από αυτούς τους φόβους”, χωρίς να κατανοεί ότι στην πραγματικότητα είχε αγκιστρωθεί σε αυτούς.
Και ο φόβος χτυπάει πάντα στη μέση και στη βάση του κόκκυγα. Τα σημεία στα οποία εδράζεται η δύναμη και η ικανότητα για ακαταπόνητη δράση.
Και οι φόβοι της την κρατούσαν ακατάπαυστα όρθια, σε μόνιμη “θέση μάχης” απέναντι στην ζωή.
Η κατάσταση αυτή τελικά σωματοποιήθηκε και ο πόνος στον κόκκυγα, κυριολεκτικά εκδήλωσε την ασυνείδητη τάση της να μην κάθεται καθόλου να ησυχάσει.
Τρεις είναι οι βασικές φάσεις στην ζωή.
- Είτε αγωνίζεσαι να διαχειριστείς τα πράγματα, αλλά δεν τα καταφέρνεις επειδή νιώθεις να παγώνεις εμπρός στο δύσκολο κατώφλι της υπέρβασης της δυσκολίας.
- Είτε διαχειρίζεσαι τα πράγματα οριακά. Έχεις πατήσει επάνω στο κατώφλι, νιώθεις μία ανακούφιση, αλλά δεν έχουμε κατακτήσει ακόμη την πολυπόθητη ελευθερία.
- Είτε δημιουργείς την ζωή, που θέλεις να έχεις, με ευκολία. “Ζωγραφίζεις” τον δρόμο σου χωρίς την παραμικρή ανησυχία. Βαδίζεις σε έναν παράλληλο μαγικό κόσμο (που εσύ προσωπικά έχεις δημιουργήσει) μέσα στον κόσμο.
Από το δεύτερο επίπεδο προς το τρίτο, υπάρχει ένα κρίσιμο πρώτο βήμα που πρέπει να γίνει
και το πιο σημαντικό κλειδί για μπορέσεις να κάνεις το πρώτο καταλυτικό βήμα είναι το να σταθείς και να αντικρίσεις αυτό που βιώνεις.
Μάθε μαζί μου
Τα πεδία με σύμβολο "*" είναι υποχρεωτικά.