Εάν ξέρεις πώς να συνομιλείς με τα όργανά σου,
εάν καταλαβαίνεις τα συμπτώματά τους, συνδέεσαι με την ίδια την ψυχή σου και τις δυνάμεις της.
Οι πνεύμονες, στην κινεζική ιατρική, είναι γνωστοί και ως “ο πρωθυπουργός της ενέργειας”. Επειδή ελέγχουν το qì 氣. Παρέχουν δηλαδή στο σώμα όλη την απαραίτητη ενέργεια που χρειάζεται για όλες του τις λειτουργίες. Μαζί με το παχύ έντερο, ανήκουν στο στοιχείο του μετάλλου. Το μέταλλο αντιστοιχεί στην φάση του θανάτου, κυριολεκτικού ή μεταφορικού.
Είναι η φάση που καλείσαι “να περάσεις μέσα από το σκοτάδι”. Είναι η ώρα της διύλισης και της απόσταξης, όπου καλείσαι να κρατήσεις μόνο το ουσιώδες. Αυτήν είναι η δυσκολότερη ώρα. Επειδή, όταν χρειάζεται να αφήσεις κάτι να φύγει, θλίβεσαι. Και πάντα χρειάζεται να αφήνεις κάτι να φύγει. Είτε να φύγει κάτι που σου είναι πλέον άχρηστο ή περιττό, είτε κάτι που εμποδίζει την ανάπτυξή σου.
Άνθρωποι ή καταστάσεις, που υπονομεύουν το προχώρημά σου.
Κάθε φορά χρειάζεται να μειώνεις. Πολλές φορές δεν κατανοείς το γιατί, δυσκολεύεσαι να αποχωριστείς κάποιον ή κάτι, αλλά είναι ζωτικό, κάθε τόσο, να προχωράς στην διαλογή και την αφαίρεση, κάθε πράγματος ή κατάστασης που δεν σε εξυπηρετεί, πλέον, ουσιαστικά.
Από την άλλη, χρειάζεται να επαναπροσδιορίζεσαι όταν αντιλαμβάνεσαι ότι ζεις μια ζωή κατά την οποία στερείς από τον εαυτό σου ζωτικά πράγματα για εσένα, υποτιμώντας τις αξίες σου.
Η αποστολή των πνευμόνων είναι να τραβούν μέσα στην ύπαρξη σου ό,τι είναι απολύτως ζωτικό για εσένα, αφήνοντας έξω το άχρηστο ή προωθώντας το άχρηστο προς αποβολή. Αφού η λειτουργία τους είναι να τραβούν μέσα τους τον αέρα (Ουράνια ποιότητα), απολύτως ζωτικό στοιχείο για την ζωή.
Όπως στο σώμα, έτσι και στην καθημερινότητά σου, οι πνεύμονες σε βοηθούν να υποδέχεσαι ό,τι σου είναι πολύτιμο, κρατώντας ή αποβάλλοντας ό,τι σου είναι άχρηστο.
Και είναι το παχύ έντερο -το ζευγάρι των πνευμόνων- η δίοδος από την οποία διώχνονται και εξαλείφονται όλα αυτά που κάποτε πέρασαν μέσα στο σύστημα σου, σε έθρεψαν και έχασαν πλέον την αξία τους. Είτε στο σώμα, είτε στην ζωή σου.
Όταν αυτή η ανταλλαγή γίνεται απρόσκοπτα, όλα πάνε καλά και δεν παρουσιάζονται προβλήματα ούτε στο όργανο των πνευμόνων, ούτε στα ενεργειακά κανάλια που συνδέονται με αυτό. Όταν όμως, είτε δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις και να επιλέξεις αυτό που έχει αξία, είτε αρνείσαι να αποβάλλεις τα άχρηστα, τα περιττά, τα ξεπερασμένα, τότε η λειτουργία των πνευμόνων υπονομεύεται και το όργανο κινδυνεύει με φθορά.
Τα θέματα των αξιωματούχων του πνεύμονα και του παχέος εντέρου
Το συναίσθημα που συνδέεται με τους πνεύμονες είναι η θλίψη, επειδή κάθε φορά που κάτι αποχωριζόμαστε, θλιβόμαστε.
Η θεραπεία της θλίψης έρχεται όταν αρχίζεις να κατανοείς την κίνηση της ζωής, με όλες της τις διακυμάνσεις.
Οι αλλαγές και οι διακυμάνσεις της ζωής προσομοιάζουν ακριβώς με την κίνηση της αναπνοής (εισπνοή – εκπνοή) που εκτελούν οι Πνεύμονες, αλλά και με την περισταλτική κίνηση του εντέρου (υποδοχή και απόρριψη). Όταν καταφέρνεις να εξισορροπείς την απορρόφηση του πολύτιμου και ταυτόχρονα την απαλλαγή από το περιττό, χωρίς να ανησυχείς από το τι κερδίζεις και τι χάνεις, τότε η αναπνοή στους πνεύμονες και ο περισταλτισμός στο έντερο είναι αρμονικά.
Η βαθιά εμπιστοσύνη σε αυτήν την διεργασία θεραπεύει αυτόματα κάθε θλίψη ή αίσθηση απώλειας.
Αφήνεις εύκολα πίσω σου όσα έχουν πλέον εκπέσει και από την άλλη διακρίνεις και κρατάς αυτό που πραγματικά σου είναι σημαντικό.
Συνδέεσαι με την δική σου πραγματική αξία και κάθε λαχτάρα να συσσωρεύεις υλικά αγαθά ή να κρατάς πράγματα ή σχέσεις που έχουν φθαρεί, σταματά.
Η καρδιά και οι πνεύμονες, τα δύο ανώτερα όργανά μας, βρίσκονται αγκαλιασμένα στον άνω θερμαστή.
Οι πνεύμονες τραβούν μέσα τους το Ουράνιο qì 氣 -την Ουράνια ενέργεια. Η καρδιά γεννά το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που συγκρατεί την ψυχή μέσα στο σώμα.
Η ψυχή έχει το δικό της ηλεκτρομαγνητικό πεδίο το οποίο, στην ιδανική συνθήκη, βρίσκεται σε συντονισμό με αυτό της καρδιάς και λειτουργεί ως η συνείδησή μας (ανώτερος εαυτός – ανώτερος νους).
Σύμφωνα με την κινεζική εσωτερική παράδοση, η συνείδησή μας (shén 神) κατοικεί στην καρδιά”, με καθήκον να οδηγεί τις δράσεις μας, σύμφωνα με το ιδανικό μας πεπρωμένο, το οποίο η ψυχή γνωρίζει.
Η γλώσσα, τώρα, είναι η ρίζα της καρδιάς, ενώ ο λόγος – φωνή αντιστοιχεί στο στοιχείο μέταλλο και στο όργανο των πνευμόνων. Μια επικριτική «φωνή-γλώσσα» (στοιχείο μέταλλο), λειτουργεί ως μαχαίρι που αν χρησιμοποιηθεί με δυσλειτουργικό τρόπο μπορεί να τραυματίσει. Όταν κάποιος χρησιμοποιεί γλώσσα επικριτική, υπονομεύει την αρμονική σύνδεση της καρδιάς του με τους πνεύμονές του.
Ο συντονισμός ανάμεσα στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της καρδιάς και το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της ψυχής διαταράσσεται και το άτομο χάνει την σύνδεση με την ψυχή του, απ’ όπου προέρχεται η πυρηνική του δύναμη. Καθώς ο “νους (shén 神) κατοικεί στην καρδιά”, η ποιότητα της σκέψης του στρεβλώνει.
Η χαρά, το συναίσθημα που συνδέεται με την καρδιά, υποχωρεί και η θλίψη αναδύεται.
Για να το βιώσεις και για να το κατανοήσεις αυτό, φέρε απλά στον νου σου αυτό που αισθάνεσαι όταν σου ξεφύγει ο έλεγχος και αρχίζεις να επικρίνεις. Το πρώτο και κύριο πρόβλημα που δημιουργείται είναι ο υποβιβασμός (στα μάτια σου) της αξίας σου. Από ανεπαίσθητος, μέχρι μεγάλος, ανάλογα.
Αντί η καρδιά – ο αυτοκράτορας (φωτιά) να ελέγχει τους πνεύμονες – τον πρωθυπουργό (μέταλλο), γίνεται το αντίθετο. Αντί η αγάπη, η σύνδεση και η συνεργασία να κυριαρχούν στην ζωή, κυριαρχεί η έννοια του “κερδίζω – χάνω”.
Πάλι αντιέλεγχος. Το μέταλλο υπερβαίνει την φωτιά και η θλίψη υπερισχύει της χαράς.
Πώς και συμβαίνει αυτό;
Εάν δυσκολεύεσαι να βρεις αυτό που πραγματικά αξίζει, εύκολα βρίσκεις λάθη στους άλλους. Όταν δεν έχεις αποκτήσει επίγνωση του τι είναι αληθινά πολύτιμο για εσένα, αλλά και για τους άλλους, κάθε ξεχωριστή στιγμή, τείνεις να ασχολείσαι με τα ψεγάδια.
Εάν δυσκολεύεσαι να βρεις την ποιότητα μέσα σου, δυσκολεύεσαι να δεις και την αξία μέσα στους άλλους ανθρώπους, πράγμα που σε οδηγεί στην επίκριση. Προβάλλεις επάνω στον άλλον μόνιμα ψεγάδια και αποσαθρώνεις τις βάσεις επάνω στις οποίες στηρίζονται οι υγιείς σχέσεις.
Η γλώσσα που, πολλές φορές, χρησιμοποιούμε για να επικρίνουμε, είναι τόσο ισχυρή σε δύναμη που μπορεί να διαλύσει την ενεργειακή δομή μας. Επειδή η γλώσσα εκφέρει τον λόγο, ο οποίος με την σειρά του δημιουργεί τους κόσμους – τον κόσμο μας.
Όταν χρησιμοποιούμε γλώσσα επικριτική κλείνουμε μόνιμα την πόρτα στην ευτυχία μας και με αυτόν τον τρόπο η ζωή μας οδηγείται στην μοναξιά και στην αποξένωση.
Τα χειρότερα που μας συμβαίνουν, ξεκινούν από την ασταμάτητη, αρνητική κριτική (τόσο απέναντι στον εαυτό μας, όσο και απέναντι στους άλλους) μέσα στην οποία ζούμε, καθώς σχεδόν μόνιμα μας απασχολεί αυτό που δεν κάναμε καλά εμείς ή οι άλλοι.
Εσύ, τι είδους γλώσσα χρησιμοποιείς;
Πολλές φορές αναπολείς αυτό που έχεις χάσει στο “κακό παρελθόν” και λες “εάν δεν γινόταν αυτό”, “εάν δεν υπήρχε αυτός”… “εάν είχα κάνει την άλλη κίνηση την άλλη επιλογή…”, “θα είχα καταφέρει αυτό κι εκείνο”, “θα ήμουν με κάποιον άλλο με τον οποίο θα είχα….”.
και δεν τελειώνει το τετράδιο με τα “εάν”
ΑΛΛΑ…
Σκέφτηκες απλά, ότι ο ΤΟΤΕ χαρακτήρας σου, ο νους, τα συναισθήματα, η αντίληψη σου, τα πιστεύω σου, ήταν ακριβώς αυτά που σε οδήγησαν σε αυτά που ΤΩΡΑ δεν σου αρέσουν!
και ότι για να έχεις ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ διαφορετικό μέλλον χρειάζεται διαρκώς να αλλάζεις, εσύ προσωπικά, προς μια πιο ακέραιη έκδοση του εαυτού σου;
Έχω η ίδια κάνει αυτό το δρομολόγιο και γνωρίζω βαθιά πόσο πολύ πονετικό είναι να γυρίζεις και να κοιτάς τα δικά σου ψεγάδια.
Νιώθεις πολύ άσχημα με αυτά που σου έχουν ξεφύγει και αμέσως τείνεις να στρέφεις το πρόσωπο σου αλλού, στο τότε περιβάλλον και σε ό,τι αυτό περιελάμβανε. Στην μάνα σου, τον πατέρα σου, τα αδέλφια σου, στην κακή σου τύχη…
Φοβάσαι και άρα δυσκολεύεσαι να διακρίνεις καθαρά τις δικές σου επιλογές και κινήσεις, μία προς μία. Όχι για να ρίξεις σε εσένα το φταίξιμο, αλλά για να κατανοήσεις. Μόνο για να κατανοήσεις και να πας παρακάτω.
Αν δεν γίνει διόρθωση θα συνεχίσεις να προβάλλεις στο περιβάλλον σου τα δικά σου θέματα.
Θέλει μεγάλη αποφασιστικότητα. Θέλει να αντέχεις τα δύσκολα συναισθήματα που σου δημιουργούνται και να τα υπερβαίνεις. Τότε αρχίζεις να εκτιμάς ορθά τις καταστάσεις και κατά συνέπεια, να διακρίνεις το άξιο για εσένα μονοπάτι.
Διαφορετικά,
το αίσθημα ανεπάρκειας (όταν δεν καταφέρνεις την διόρθωση) μεγαλώνει, χωρίς να γίνεται αντιληπτό. Συνεχίζεις να προσπαθείς όλο και περισσότερο προς την λάθος κατεύθυνση. Καταπίνεις τις καθημερινές εμπειρίες, χωρίς να έχεις προλάβει να χωνέψεις τις εμπειρίες τής κάθε προηγούμενης ημέρας.
Μπουκώνεις πληροφορίες, κάνεις σκέψεις περίπλοκες, καταβάλλεσαι από καθοδικά συναισθήματα, αδυνατείς να ξεσκαρτάρεις και το σύστημά σου γεμίζει φερτό, αφιλτράριστο υλικό.
Το παχύ έντερο -το ζευγάρι των πνευμόνων- χάνει την ικανότητά του να αποβάλλει. Γίνεται, τότε, καταφύγιο για παράσιτα.
Μάθε μαζί μου
Τα πεδία με σύμβολο "*" είναι υποχρεωτικά.