Η μυρωδιά του καπνού μέσα στην νύχτα
Προχθές στην Εύβοια με ξύπνησε η μυρωδιά του καπνού μέσα στη νύχτα. Η πρώτη μου σκέψη ήτανε «ποτέ να μην έρχονται τέτοια καλοκαίρια».
Το background αυτής της σκέψης ήτανε φωτιές παντού και ασφυξία.
Αμέσως μετά ένας ανώτερος Εαυτός παρατήρησε:
«Προβάλλεις την καταστροφή. Διαρκώς στη ζωή γεννιούνται και πεθαίνουν πράγματα. Ό,τι είναι να χαθεί θα χαθεί. Να είσαι απλά σε εγρήγορση για να κάνεις το καλύτερο που μπορείς. Για εσένα και τους άλλους».
Σηκώθηκα μέσα στη νύχτα και βγήκα στην αυλή για να δω σε τι απόσταση ήταν η φωτιά. Προς το παρόν η φωτιά ήταν μακριά από τα δικά μας σπίτια, πίσω και πέρα από το βουνό που έβλεπα στο βάθος.
Γύρισα στο κρεβάτι. Σταδιακά η αίσθηση του καπνού διαλύονταν. Ξανακοιμήθηκα.
Το επόμενο πρωί, οι σκέψεις που έκανα, όσο έφτιαχνα τον ελληνικό καφέ μου, ήταν:
“Σήμερα, για άλλη μια μέρα, θα επικεντρωθώ στο ΤΩΡΑ και μόνο. Θα εργαστώ απερίσπαστα επάνω στα βιβλία μου, και θα συντάξω άλλο ένα μήνυμα για τους ανθρώπους που με παρακολουθούν. Μόνο αυτά. Βρίσκομαι ακριβώς εκεί όπου ανήκω: Στους ανθρώπους, στο φως, στην εξέλιξη…
Η θάλασσα που ποτέ δεν θα καεί…!”
Έφτιαξα ελληνικό καφέ και βγήκα στην αυλή για να τον πιώ.Για να αναπνεύσω τον ελαφρύ αέρα που υπήρχε γύρω μου, να μιλήσω στα νέα δέντρα και φυτά που είχαμε φυτέψει την προηγούμενη και να σκεφτώ τις επόμενες εργασίες που χρειάζεται να γίνουν.
Ό,τι κι αν απογίνουν όλες οι ψυχές που βάλαμε στην γη, για πάντα θα κουβαλώ μεσ’ την δική μου ψυχή την ανάσα που τους χαρίσαμε την στιγμή που τα βγάλαμε από την γλάστρα.
Αφουγκράστηκα το συνεχές μου. Τις ατέλειωτες ζωές που είχα πριν και που ίσως θα έχω μετά. Αφουγκράστηκα την ΣΥΝΔΕΣΗ με τους λαμπερούς κόσμους πέρα από τον κόσμο μας, εκεί που πάντα ζει η καρδιά και η εμπιστοσύνη μου. Αφουγκράστηκα κάθε τί που έχει αληθινό νόημα σε αυτήν την μεγάλη αλλαγή που κορυφώνεται.
Τι μας σώζει από την φωτιά και τις εκρήξεις, από τα τρομαχτικά σουρεαλιστικά συμβάντα των καιρών μας; Τα ακατανόητα και τα παράλογα.
Μας σώζει η επίμονη επιλογή της χαράς για κάθε μικρό ή μεγάλο πράγμα στο ΤΩΡΑ μας! Μας σώζει η έκσταση να καταφέρουμε να σερφάρουμε επάνω σε αυτά τα κύματα! Αυτό και μόνο μάς συντονίζει τελικά με διαφορετικές ενέργειες και δυναμικά.
Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη και ελευθερία επειδή γνωρίζω πλέον βαθειά μέσα μου τον τρόπο να κάνω απλά το καλύτερο που μπορώ κάθε στιγμή.
Έχω χαρά, ακόμη και με ό,τι ΔΕΝ λειτουργεί. Επειδή γίνεται μια αστείρευτη πηγή εμπνεύσεων, αφού με οδηγεί να γίνομαι όλο και πιο δημιουργική, σε σύνδεση με τα πάντα.
Κι αυτό που προσπαθώ σήμερα να σου πω είναι…
Ασκήσου στο να μην κάνεις καμμία αρνητική προβολή για το μέλλον. Μόνο κάνε το καλύτερο που μπορείς ΤΩΡΑ.
Υπάρχουν γέφυρες, υπάρχουν περάσματα, υπάρχουν κλειδιά. Υπάρχει η αγάπη!
Ακολούθα την ζωή, ΟΧΙ τον θάνατο!
