”Για την ζωή και την αγάπη, που είναι αιώνιες”
Σήμερα, 3 Νοεμβρίου, την ώρα που γράφω, ο πατέρας μου μετράει ώρες ζωής.
Και υπάρχει κάτι πέρα από κάθε συναίσθημα!!!!
Κι αυτό το κάτι που υπάρχει πέρα από κάθε συναίσθημα είναι απέραντο.
Η μνήμη είναι απολύτως ανεπαρκής να φέρει μια ολόκληρη ζωή στην επιφάνεια.
Και δεν χρειάζεται. Δεν χρειάζεται να θυμηθώ τίποτα.
Μέσα μου υπάρχει όλη του η ζωή, και όλη η ζωή των προγόνων μας.
Εγώ είμαι η συνέχεια και το τέρμα του. Επειδή δεν θα υπάρξει διάδοχος άλλος μέσα από εμένα. Εγώ είμαι ο τελευταίος καρπός αυτής της γραμμής του δέντρου, της γραμμής του πατέρα μου.
Είναι η δική μου ευθύνη, το δικό μου μοναδικό δρομολόγιο να κλείσω όσο πιο τέλεια μπορώ αυτόν τον κύκλο. Μεγάλη μου η ευθύνη να διορθώσω με όλη μου την ψυχή και την καρδιά ό,τι μπορώ μέσα μου και άρα στην γραμμή μου, κομμάτι κι αυτή όλου του κόσμου.
Μεγάλη ευθύνη να μεταφέρω ένα νέο ενεργειακό σπόρο πιο καθαρό,
πιο καλλιεργημένο στο μέλλον. Πολύ περισσότερο φως!
Δεν υπάρχει φόβος, λύπη, μεμψιμοιρία… μόνο δύναμη και βαθειά συγκίνηση.
Αυτή που σου χαρίζει η αποδοχή και η αγάπη.
Πόσο βαθειά εύχομαι σε όλους την απαλλαγή από τα άστατα συναισθήματα και ειδικά από τον φόβο!
Πόσο τιποτένιος γίνεται ο κόσμος και η ζωή μας,
όταν πάνω απ’ όλα δεν καταφέρνουμε να είμαστε αυτό που πάνω απ’ όλα είμαστε.
Πνευματικά όντα !!!
Με απέραντη αγάπη και φώς,
=Σοφία.
